Patron

"Jak to ze sztandarem było?"

Dziesiątki lat musiały minąć, by marzenie Dariusza Kazuna o szkolnym sztandarze ziściło się:

"W blisko stuletniej historii istnienia szkoły w Platerowie myśl o ustanowieniu patrona i nadaniu jej sztandaru pojawiała się dwukrotnie.
Platerowska szkoła, pierwotnie zwana "powszechną", powstała w roku 1924. Po raz pierwszy pomysł przyjęcia przez społeczność szkolną imienia dla szkoły zrodził się przed rozpoczęciem pamiętnego roku szkolnego 1939/1940. Wówczas Gminny Dozór Szkolny w Górkach i Komitet Budowy Szkoły w Platerowie podjął decyzję o przeprowadzce do nowego, niewykończonego jeszcze, ale własnego budynku. Jednocześnie rozważano nadanie szkole imienia, a patronem miał zostać Tadeusz Kościuszko.
Niestety, wybuch wojny 1 września 1939 roku zniweczył oba plany. Dopiero po jej zakończeniu w 1947 roku wznowił działalność Komitet Rodzicielski, który za główny swój cel przyjął remont budynku szkolnego. Patronat opiekuńczy nad szkołą przejęła Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”, ale o nadaniu imienia szkole nikt wówczas nie myślał.
Dopiero czterdzieści lat później, w 1987 roku, na posiedzeniu rady pedagogicznej przedstawiono wniosek o podjęcie działań na rzecz przyznania szkole imienia. Ustalono, że najlepiej, aby patron miał związek z naszym regionem oraz z działalnością pedagogiczną.
Po dwóch latach starań, Ministerstwo Edukacji Narodowej zaakceptowało postać, która spełniała oba warunki: doktor Janusz Korczak – Wielki Przyjaciel Dzieci. To pedagog i wychowawca, który w latach 1934-1937 w okresach wakacyjnych odpoczywał w pobliskim Mężeninie. Kroczył przez swoje życie wychowując i ucząc: „jak kochać dziecko”.
Uroczyste nadanie imienia szkole po kolejnych dwóch latach przygotowań nastąpiło 31 maja 1991 roku, w przeddzień Międzynarodowego Dnia Dziecka. Ten akt wytyczył ogólnie znane i akceptowane przez środowisko szkolne wartości w nauczaniu i wychowywaniu młodego pokolenia zgodnie z pedagogiką korczakowską.W pierwszą rocznicę tego wydarzenia zorganizowano obchody Dnia Patrona – święto, które na stałe weszło do kalendarza uroczystości szkolnych.
Wraz z nadaniem patrona, zrodził się pomysł, o którym wcześniejsze pokolenia nawet nie marzyły. Nadszedł czas, aby mieć i sztandar – symbol tradycji oraz aspiracji szkolnych w dążeniu do podwyższenia standardów nauczania i wychowania. Ta idea pojawiła się po raz pierwszy wśród nauczycieli w 1994 roku, kiedy to szkoła obchodziła siedemdziesięciolecie swojej działalności.
Pierwszym etapem realizacji tego pomysłu była nowa tarcza szkolna, której symbolika miała być później wykorzystana na sztandarze. Widniała na niej postać Janusza Korczaka oraz stojącego przed nim chłopca. To autentyczna scena, symbolizująca jedność wychowawcy z uczniem, wykadrowana ze zdjęcia wykonanego przed wejściem do dworku w Mężeninie w 1935 roku. Ten graficzny znak od wielu już lat jest wykorzystywany przez Polski Komitet Korczakowski.
Był rok 1995. W "Podlaskim Kwartalniku Kulturalnym" ukazał się obszerny artykuł autorstwa Dariusza Kazuna, opisujący dzieje szkoły w Platerowie. Komitet Rodzicielski wykupił dużą część nakładu tego czasopisma. Tekst o historii szkoły został ostemplowany znakiem tarczy szkolnej z napisem: „Fundacja Sztandar Szkole”. W ten sposób kwartalnik stał się swojego rodzaju „cegiełką” rozprowadzaną wśród ludzi dobrej woli, celem zebrania części funduszy na sztandar. Niestety, uzbierana kwota (stanowiąca wówczas jedną trzecią wartości sztandaru), została ze szkoły w niewyjaśnionych okolicznościach skradziona. Pomysł ufundowania sztandaru został w ten smutny sposób odłożony na następne lata.
Dziś wiemy, że na lat dwadzieścia.
U progu roku szkolnego 2017/2018, podczas sierpniowego posiedzenia Rady Pedagogicznej Zespołu Placówek Oświatowych w Platerowie, Dyrektor Maria Daszko zaapelowała, aby w roku stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości ufundowanie szkole sztandaru nie było marzeniem lecz rzeczywistością.
Intensywność prac w związku ze zbieraniem składek na sztandar nastąpiła w drugim semestrze roku szkolnego 2017/2018. Wcześniej pierwszą kwotę na ten szczytny cel ofiarował w wysokości 666 złotych Samorząd Uczniowski.
Na przełomie lutego i marca br. wybrano nową Radę Rodziców z przewodniczącą, Pauliną Jaszczyńską. Radna wyłoniła ze swego grona komitet zbierający pieniądze na sztandar. W jego skład weszły następujące osoby:

Paulina Jaszczyńska, Agata Marczuk, Tomasz Wierzchucki, Zofia Czerka, Marta Ciołek, Mariola Wawryniuk, Ewa Mielniczuk, Dariusz Kazun, Kamil Baranow, Maria Daszko oraz Grzegorz Szymanek.

W czasie kolejnych spotkań komitet rozdzielał zadania, zaakceptował projekt cegiełki, dopracował awers i rewers sztandaru, które nawiązywały do pierwotnej symboliki z 1994 roku.
Dzięki zaangażowaniu nauczycieli, rodziców i uczniów tempo prowadzonej akcji było imponujące. Potrzebne fundusze zebrano na miesiąc przed zakończeniem roku szkolnego 2017/2018, a sztandar wykonała Firma „Haftina”.
Uroczyste nadanie sztandaru Szkole Podstawowej im. Janusza Korczaka w Platerowie nastąpiło w ramach obchodów setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości po uprzednim poświęceniu go w Kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Platerowie przez ks. proboszcza Józefa Gierczyńskiego dnia 9 listopada 2018r.

I tak marzenie o sztandarze stało się faktem."

 

 

Dariusz Kazun
fot. M. Wielogórska, D. Ludwiczuk

„Korczak odnaleziony”

Podczas pewnego jesiennego pobytu w Warszawie w Parku Świętokrzyskim grupa młodzieży odnalazła pomnik Starego Doktora. 

Zapewne w innych okolicznościach młodzi ludzie minęliby go w pośpiechu, jednak nauka w naszej szkole, praca z fragmentami pochodzącymi z dzieł Korczaka oraz ostatnio przeprowadzona sesja fotograficzna inspirowana słowami Janusza Korczaka spowodowała, że mężczyzna w okularach w otoczeniu dzieci wydał się nam znajomy...


A.Z.Z.

„Trudne relacje”

Jak pokazać na zdjęciu trudne (nierzadko) relacje między dzieckiem a dorosłym, na które tak dobitnie zwracał uwagę w swych pracach literackich i pedagogicznych wychowawca, lekarz, pisarz i patron szkoły podstawowej w Platerowie - Janusz Korczak? W jaki sposób zilustrować słowa: „Pozwól dzieciom błądzić i radośnie dążyć do poprawy.” lub jak uchwycić na zdjęciu opinię: „Zawsze jak dorosły się krząta, to dziecko się plącze.” zastanawiali się i pomysły w życie wcielali uczestnicy projektu „O szukaniu dróg” - Program Polsko-Ukraińska Wymiana Młodzieży 2018 (dotacja Narodowego Centrum Kultury).

W grupach międzynarodowych i zróżnicowanych wiekowo (w jednym zespole znalazł się z siedemnastolatkiem dwunastolatek) wystrojeni w kostiumy wypożyczone z garderoby ZPO w Platerowie nastoletni Polacy i Ukraińcy pozowali do fotografii: wcielali się w role i budowali sytuacje.

„Dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury 
w ramach programu Polsko-Ukraińska Wymiana Młodzieży 2018”.

 

A.Z.Z.
fot. Ewelina Siemieniuk

„Rozglądaj się ciekawie”

W czerwcowy ranek 2018r. oczom naszym ukazał się trzeci „puzzel” mozaiki na szkole - portret Korczaka; efekt rocznej pracy dzieci i nauczycielki Eweliny Siemieniuk z gliną: lepienia, szkliwienia, wypalania i układania.
„Błądząc nawet, rozglądaj się ciekawie, a ujrzysz mozaikę pięknych obrazów.”

 

 

J. Korczak
A.Z.Z.
fot. M. Zieliński

„Pamiętamy o Patronie””

Janusz Korczak mówił: „Układamy słowami i czynami naszymi mozaikę”. I od osłonięcia trzeciej części mozaiki na frontowej ścianie szkoły zaczęliśmy 30 maja obchody Dnia Patrona. Uroczystego aktu dokonali dyrektorzy i twórcy: przedstawiciele klas od pierwszej szkoły podstawowej do trzeciej gimnazjum oraz nauczycielka Ewelina Siemieniuk. 

Następnie od Hymnu szkoły rozpoczęliśmy na sali gimnastycznej apel poświęcony Patronowi.
Janusz Korczak wspierał i rozwijał talenty. W Domu Sierot na parterze mieściło się Serce Domu. W czasie wolnym sala zamieniała się w miejsce zabaw. Wystawiano sztuki teatralne. Wychowankowie inscenizowali bajki oraz przegotowywali przedstawienia kukiełkowe.
Swe talenty recytatorskie przed całą szkołą zaprezentowali niektórzy (odważni) uczestniczy szkolnego etapu Konkursu Recytatorskiego dla Dzieci im. Kornela Makuszyńskiego: Gabriel Niedzielak, Gabriel Wierzchucki, Julia Brojek, Magdalena Oksiuta, Jan Radewicz, Michał Szysz, Oliwia Wierzchucka oraz Łukasz Oreszczuk.
W dalszej części dnia było jeszcze wiele okazji do zaprezentowania umiejętności i sprawdzenia wiedzy, przy założeniu, że:
„Życie nie jest zbiorem arytmetycznych zadań, gdzie odpowiedź zawsze jedna.”

 

 

 

  

 

 

 

 

J. Korczak
A.Z.Z.
fot. J. Ostaszewska

„Nabiera kolorów”

I chociaż prasa lokalna ostatnio podała, że za patrona mamy Makuszyńskiego, od 25 lat pozostajemy wierni Korczakowi. 

W tym roku szkolnym, pomni sukcesu pierwszej w okolicy mozaiki wykonanej przez dzieci wg ich projektu pod okiem malarki i nauczycielki Eweliny Siemieniuk w ramach projektu „Głucha wioska na Podlasiu” ( dofinansowanie Polskie Stowarzyszenie im. Janusza Korczaka), z ręcznie wykonanych płytek ceramicznych układamy portret Starego Doktora.
Godziny oczekiwania na szkolny autobus upływają pod znakiem pracy twórczej…
W luźno ułożonych (w pracowni plastycznej) elementach rozpoznać już można zamyślone oblicze pisarza, na którym on sam w pewnym momencie swego życia ("Pamiętniki i inne pisma z getta"),dostrzegał: „więcej zmarszczek na gładkim dawniej i zuchwałym czole”.

 

A.Z.Z.

„Popołudnie z Korczakiem”

Wystawa w Muzeum POLIN, tablica pamiątkowa w miejscu dawnej siedziby redakcji „Małego Przeglądu” (ul. Nowolipki 7) oraz spacer śladami getta to elementy modułu poświęconego Januszowi Korczakowi, który zrealizowaliśmy podczas szkoleniowego pobytu w stolicy.

 

 

A.Z.Z.

„Dominika Lewandowicz – autorka pracy o Januszu Korczaku”

W 2010r. ukończyła Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Sztuk Pięknych, kierunek Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych o specjalizacji MIXMEDIA. Dyplom artystyczny z rysunku z wyróżnieniem uzyskała w pracowni prof. art. malarza Bogdana Chmielewskiego. 

Tworzy prace malarskie, rysunkowe, intermedialne oraz fotograficzne, szczególnie w zakresie fotografii otworkowej i solarigrafii.
Bierze udział w plenerach artystycznych w Polsce oraz za granicą – na Słowacji i Ukrainie. Obecnie pracuje jako edukator artystyczny w Centrum Sztuki Współczesnej „ Znaki Czasu” w Toruniu.

Wystawy indywidualne:
2009 - Toruń, Kawiarnia „Złote Jajo”, Wystawa malarstwa olejnego i rysunków.
2012 - Toruń, Dwór Mieszczański, Eksperymentalna wystawa solarigrafii: „Ruszyć Słońce - Wstrzymać Ziemię”.
2014 - Aleksandrów Kujawski, Wystawa solarigrafii.

Nagrody i wyróżnienia:
2016/17 - Czechy, Roznov, Ledové království , XIX Międzynarodowy Plener Rzeźby w Lodzie. Pierwsze miejsce, nagroda publiczności.


Plenery i wystawy zbiorowe:

2003, 2004, 2005, 2006 - Soczewka, Interdyscyplinarny Plener Artystyczny.
2006, 2007, 2008 - Platerów, Międzynarodowy plener malarsko-fotograficzno - rzeźbiarski.
2007 - Ukraina, Mała Biłozierka, Międzynarodowy plener rzeźbiarsko - malarski „ DIWOSWIT”.
2007 - Siemiatycze, synagoga „Mała Biłozierka 2007”.
2008 - Bełchatów, Studencki Plener Malarski.
2008 - Toruń, Galeria 9.39, Ogólnopolska Wystawa Rysunku Studenckiego.
2009 - Platerów, „Mojżesz z Mężenina” - wystawa fotografii otworkowej.
2009 - Toruń, Galeria Wozownia, Ogólnopolska Wystawa Rysunku Studenckiego.
2010 - Ukraina, Ostrów Hortyca, Zaporoże, Plener „Hortyca Kriz Viki” .
2010 - Słowacja, Lipany, Międzynarodowy plener „Umienie Spaja”.
2010 –Toruń, Centrum Sztuki Współczesnej, „Znaki Czasu”. Wystawa „Dyplomy2009” .
2011 - Stróże, Skansen Muzeum Pszczelarstwa koło Nowego Sącza, II Plener Malarski.
2012 - Ukraina, Mała Biłozierka, Międzynarodowy plener rzeźbiarsko - malarski „ DIWOSWIT”.
2013 – Platerów, Międzynarodowy Plener Rzeźbiarski.
2014 – Radzymin, Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Radzymin, I Międzynarodowy Plener Malarski.
2015 - Chłopków, Podlasie, Plener Malarski.
2015 – Kuligów, VIII Międzynarodowy Nadbużański Plener Artystyczny.
2015 - Wołomin, Galeria Fabryczka, Wystawa VIII Nadbużańskiego Pleneru Artystycznego.
2016 - Kuligów, IX Międzynarodowy Nadbużański Plener Artystyczny.
2016 - Wołomin, Galeria Fabryczka, Wystawa IX Nadbużańskiego Pleneru Artystycznego.
2016/17 - Czechy, Roznov, Ledové království, XIX Międzynarodowy Plener Rzeźby w Lodzie.
2017 – Siemiatycze, synagoga, wystawa „Drohobycz – fizjonomia losu i życia”.

Dominika Lewandowicz z powodzeniem i satysfakcją prowadzącej oraz uczestników od wielu lat inicjuje różnorodne działania artystyczne z dziećmi i młodzieżą w ramach realizowanych przez szkołę i NSO-E „Mężenin” projektów.
Uczyła m.in. tworzenia witraży metodą Tiffany’ego(„Pracownia witrażu”, dofinansowanie WFOŚ i GW, 2008r. ), konstruowania camera obscura i robienia zdjęć metodą solarigrafii („Mojżesz z Mężenina”, dofinansowanie Fundacja im. Stefana Batorego,2008r.), malowania batików („Nauka poszła w las”, dofinansowanie Fundacja BGK im. J.K. Steczkowskiego, 2011r.) i lepienia form z papieru („Klub Odkrywcy”, dofinansowanie Fundacja BGK im. J.K. Steczkowskiego, 2009r. ), oswajała w sposób artystyczny prawa fizyki („Więcej światła!”, dofinansowanie Fundacja BGK im. J.K. Steczkowskiego, 2015r.), doprowadziła do międzynarodowej integracji w ramach działań fotograficznych ( „Zwyczajne niezwyczajne”, dofinansowanie Centrum Polsko- Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2013r.), a przede wszystkim rozwijała nastoletnią twórczość.

Czego nas jeszcze nauczy? Czas pokaże…

 

 

 

Dominika Lewandowicz
A.Z.Z

„Polska Korczaka wg Dominiki Lewandowicz”

Reprodukcja dzieła Dominiki Lewandowicz „Polska Korczaka” znajduje się w naszej szkole. Dziękujemy, Dominiko! 

O ideę obrazu i jego historię zapytałam autorkę…

Projekt „ Mapa Polski z wizerunkami Janusza Korczaka” powstał na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka, Marka Michalaka, który zaproponował formę dzieła: podział Polski na dziewięć części, przedstawiających Janusza Korczaka w ważnych życiowych momentach.
Symboliczne „rozbicie” kraju jest nawiązaniem do filozofii Starego Doktora, który dzielił swoje życie na dziewięć etapów („Pamiętnik i inne pisma z getta”) , skłaniając się ku teorii, że „człowiek zmienia się co siedem lat”.
Praca okazała się niezwykle trudna i zajmująca. Pierwszy pomysł rozpisania etapów życia i działalności Janusza Korczaka z zachowaniem dat podawanych w pamiętniku – nie przyniósł zakładanego efektu, gdyż przebogaty życiorys pisarza okazał się niemożliwy do zilustrowania w dziewięciu częściach.
Szkice i projekty po konsultacjach z Rzecznikiem Praw Dziecka oraz członkiem Polskiego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka (Paweł Rieske) ulegały permanentnym zmianom.
Wyzwanie stanowiło również nieszablonowe potraktowanie ilustracji. Znanych jest w Polsce i na świecie wielu ilustratorów podejmujących w swoich pracach tematykę korczakowską; chodziło o wprowadzenie do ilustracji autorskich motywów, które wyróżnią pracę spośród innych dzieł o Korczaku.
W efekcie, mapa nie ilustruje etapów życia pisarza, tylko symboliczne momenty w jego życiu, a ich ułożenie nie stanowi kolejności chronologicznej. Na „mapie” znajdujemy kolejno (od lewego górnego rogu):
1. Korczaka na Powiślu, zadumanego nad tragiczną sytuacją żebrzących warszawskich dzieci,
2. pisarza z symboliczną - papierową gołębicą na ramieniu, na tle morza z unoszącym się na nim papierowym statkiem, który swym kształtem przypomina gwiazdę Dawida,
3. Janusza Korczaka - wiecznego chłopca z małymi, papierowymi samolotami i wielkimi planami na przyszłość,
4. drzewo genealogiczne rodziny Goldszmit, wraz z symboliczną postacią młodego Henryka na dziecięcej huśtawce (bujaczce) z latawcem oraz Starego Doktora, który przypatruje się sobie-dziecku,
5. okno w Domu Sierot, w nim Korczaka spoglądającego na świat lub/i na siebie zaczytanego przy biurku z lampą, która rzuca smugę światła na złotego kanarka na parapecie; w oknie zamiast firanek – kwitną niezapominajki.
6. dzieci, Starego Doktora i Stefanię Wilczyńską ze sztandarem Domu Sierot, na którym narysowana jest czterolistna koniczynka; postacie kryją się przed burzą pod ogromnym parasolem,
7. stronę z Pisma Dzieci i Młodzieży „Mały Przegląd”,
8. wnętrze Domu Sierot: łóżka, dzieci i Janusz Korczak bawiący się z wychowankami,
9. ostatni spacer dzieci z Doktorem; Korczak na pierwszym planie z liściem kasztanowca na głowie, ma zamknięte oczy-nie chce czy nie może patrzeć?


Praca namalowana jest w technice akrylowej na stuletniej sosnowej desce, przy użyciu płatków szlagmetalu. Powstała z okazji III Międzynarodowego Kongresu Praw Dziecka i VIII Międzynarodowej Konferencji Korczakowskiej, a prezentowana i wręczana była podczas otwarcia konferencji w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie. Poszczególne jej części trafiły do: USA, Kanady, Izraela, Muzeum POLIN, Prezydenta Miasta Warszawy, na Wybrzeże Kości Słoniowej, do Biura Rzecznika Praw Dziecka, Parlamentu Europejskiego oraz Muzeum Orderu Uśmiechu w Rabce-Zdroju.


„Czym właściwie jest życie, czym jest szczęście? - Byle nie gorzej, byle tak właśnie jak teraz.” /Janusz Korczak „Pamiętnik i inne pisma z getta”/.

 

 

Słowa Dominiki Lewandowicz w tekst zebrała A. Z. Z.

„Będzie Korczak”

Na zajęciach świetlicowych dzieci robią Korczaka. Nad dziełem czuwa Ewelina Siemieniuk. 

Trwają prace na trzecią częścią mozaiki, której tworzenie rozpoczęto podczas realizacji projektu „Głucha wioska na Podlasiu” (Polskie Stowarzyszenie im. Janusza Korczaka), a której dwa wcześniejsze elementy znajdują się (i uwagę przybywających po raz pierwszy do szkoły przykuwają), na ścianie budynku.
„Wychowawca, który nie wtłacza, a wyzwala, nie ciągnie, a wznosi, nie ugniata, a kształtuje, nie dyktuje, a uczy, nie żąda, a zapytuje, przeżyje wraz z dzieckiem wiele natchnionych chwil.” /J. Korczak/

 
A.Z.Z.

Strona 2 z 3